Het officiële MedZine Blog

Achtergrond bij het medisch nieuws

Aanhoudende rug- en beenklachten is vaak meer dan het lijkt

Aanhoudende rug- en beenklachten is vaak meer dan het lijkt

Het is woensdagochtend, het spreekuur begint weer. Vanochtend rugpoli, en dat betekent vier nieuwe patiënten die zijn doorverwezen door de huisarts voor beoordeling van rug- en beenklachten. In sommige gevallen is er een duidelijke hernia die de klachten verklaard en worden patiënten doorverwezen naar het spreekuur van de neurochirurg. Meestal ligt het wat gecompliceerder.

Complexe chronische rugpijn

De tweede patiënt van vandaag is een vrouw van middelbare leeftijd met een lange “rugpijn” voorgeschiedenis. Zij is op mijn spreekuur geweest, enkele jaren geleden, met aspecifieke lage rugklachten. Intussen is elders een operatie aan de rug verricht, met een langdurig revalidatie traject, nota bene op de dwarslaesie afdeling. Er is, lees ik in de brieven, begeleiding geweest van de psychologie, revalidatie arts, fysiotherapeut en ergotherapeut. Niks mocht baten en ten einde raad komt ze opnieuw bij mij.

Patiënte heeft nu last van pijn in de rug en de liezen. De MRI laat geen bijzonderheden zien, behoudens status na OK op laag lumbaal niveau. Zij heeft de afgelopen 2 jaar bijna alle soorten pijnmedicatie geprobeerd die ik maar kan bedenken. Inmiddels is zij met alle middelen gestopt wegens uitblijven van effect. Zij weegt 110 kg en bij neurologisch onderzoek vind ik geen bijzonderheden. Tijdens het consult merk ik een enorme boosheid op alles en iedereen: de revalidatie heeft haar duidelijk niet gebracht wat ze ervan hoopte, de pijn is gebleven, de incontinentie klachten ook. Patiënte doet weinig meer overdag dan een stukje wandelen met de hond. Van mobiliseren krijgt zij meer klachten. Ook aan haar partner merk ik dat het hoog zit.

De inbreng van de neuroloog

Ik probeer uit te leggen dat meer bewegen (graded activity) en afvallen in dit geval toch de beste opties zijn, maar ik loop tegen een muur van onbegrip en boosheid op. Er speelt hier duidelijk chronisch pijngedrag of misschien een gedragsmatige pijn? De pijn heeft geleid tot centrale sensitizatie (activering van secundaire pijnsystemen) en resulteerde in vermijden van bewegen en overgewicht.

Bespiegeling en advies

Ik kom er in dit halve uur (inmiddels is het consult overigens een kwartier uitgelopen) ook niet goed uit. Ik probeer begrip te hebben voor patiënte. We nemen afscheid met een consult psychosomatisch fysiotherapeut, na uitleg dat chronische pijn een andere aanpak behoeft. Maar komt de boodschap aan? Ik heb mijn twijfels. Na afloop heb ik er geen goed gevoel over: moeten we deze jonge voorheen gezonde patiënte opgeven? Er is tenslotte al zoveel geprobeerd. Of had ik nog meer tijd moeten besteden aan het uitdiepen van de echte onderliggende klacht, of haar anderszins op het compleet andere spoor van chronische pijn behandeling moeten helpen? En waar blijft de verantwoordelijkheid van de patiënt zelf? De dokter informeert, adviseert en wijst de weg, maar de patiënt moet wel die weg willen inslaan.

Op naar de volgende patiënte met zijn of haar volgende pijnprobleem…

Jorine van Vliet is neuroloog in het Slingeland Ziekenhuis in Doetinchem en lid van de Nederlandse Werkgroep Pijn (NWP), een commissie van de Nederlandse Vereniging voor Neurologie. De NWP stelt zich ten doel de kennis over chronische pijn bij alle artsen te vergroten.

Lees hier meer testimonials van HCP-ers en adverteerders

Volg ons