Het officiële MedZine Blog

In januari 2015 is Marjolein Doornbos de Aios van de Maand. Doornbos is tweedejaars aios huisartsgeneeskunde en werkt momenteel drie maanden op de afdeling kindergeneeskunde in het St. Lucas Andreas Ziekenhuis (SLAZ) te Amsterdam. Naast haar studie volgde ze afgelopen jaar ook een opleiding Duikgeneeskunde. In maart 2016 is Doornbos klaar met de huisartsopleiding. MedZine sprak met haar.

Ondanks dat Doornbos nu een studie huisartsgeneeskunde doet, had ze dit specialisme niet altijd in gedachten. “Ik heb eerder ook aan kindergeneeskunde gedacht en daarna wilde ik gynaecoloog worden.” Uiteindelijk is Doornbos toch voor huisartsgeneeskunde gegaan, vanwege de variatie. “Ik vind vooral de diversiteit van dit vak heel leuk. Het is heel erg breed en je krijgt te maken met mensen van alle leeftijden. Daarnaast kom je in de huisartsenpraktijk óók mensen tegen die niet ziek zijn. Dat is in de tweedelijnszorg, zoals het ziekenhuis, vaak wel anders.”

Poli draaien
Momenteel werkt Doornbos op de poli in het SLAZ in Amsterdam. Als zij eenmaal weer in de huisartsenpraktijk werkt, zien haar werkzaamheden er heel anders uit. “In de huisartsenpraktijk heb ik ’s ochtends en ’s middags - telefonisch -spreekuur en tussendoor rijd ik visites”, aldus de jonge aios. “Als ik dit zo vertel klinkt het heel saai, maar in het echt voelt dat niet zo hoor! Ik ben dol op mijn werk.”

Verbanden leggen
Wat Doornbos tot nu toe het mooiste vindt van het huisartsenvak is dat ze patiënten kan volgen. “De ene week zie ik bijvoorbeeld een moeder met haar kind en de week erop komt de vader langs voor zichzelf. Dan zie je opeens verbanden tussen patiënten, dat vind ik echt heel interessant. Je leert iedereen die komt steeds beter kennen omdat je ze volgt op de lange termijn.” De aios zou na haar opleiding dan ook graag willen werken als vaste huisarts op een praktijk.

Kritische blik
Doornbos noemt echter ook een keerzijde aan haar werk. “Soms zie je wekelijks dezelfde persoon of personen terugkomen terwijl ze niet echt iets hebben. Toch maken ze zich zorgen, of ze willen graag een praatje. Dat is niet altijd even leuk, want daardoor houd je minder tijd over voor de mensen die echt iets mankeren. Maar ik zie het maar zo, als je binnen de eerstelijnszorg werkt, ben je ook de eerste toegang tot de gezondheidszorg.” De aois vindt ook dat je als huisarts te allen tijden alert moet zijn. “Ook in deze gevallen, hoe vervelend het soms ook is om steeds weer dezelfde persoon voor je te hebben, maar ik wil nooit mijn kritische blik verliezen. Er zal maar net een moment zijn dat deze patiënt wel degelijk iets heeft. Het kan dan ernstige gevolgen hebben als je hem of haar naar huis stuurt. In het ziekenhuis wordt heel veel diagnostiek gedaan en kun je dus veel zaken uitsluiten. Als huisarts heb je minder toegang tot die middelen. Je moet het doen met het verhaal en wat je zelf denkt. Dat gaat weleens anders dan je had ingeschat”, aldus Doornbos.

Heftige gebeurtenissen
Als huisarts in opleiding maakte ze ook heftige dingen mee. “Dat calculeer je in. Maar toch, soms gebeurt er zo iets indrukwekkends, dat dat je nog lang bijblijft. Tijdens mijn opleiding heb ik meegemaakt dat een vrouw en ook een jong kind werden gediagnosticeerd met een hersentumor. De vrouw overleed nog hetzelfde jaar. Dat is afschuwelijk. Het is toch anders als iemand 80+ is en een mooi leven heeft gehad. Daar kan ik meer vrede mee hebben.”

Hobby’s
Gelukkig maakt Doornbos naast heftige dingen genoeg vrolijke dingen mee in haar werk. Zo ook daarbuiten. Ze heeft vele hobby’s waar ze zich mee bezighoudt. “In mijn vrije tijd doe ik onder meer aan hardlopen. Daarnaast houd ik erg van reizen en van duiken. Afgelopen jaar ben ik duikerarts geworden, dus ik mag nu ook duikkeuringen doen. Ik heb deze keuringen tot nu toe nog niet gedaan, maar zodra ik een eigen vaste praktijkruimte heb, ga ik dat zeker doen.”