Lenalidomide bij kinderen met glioom
- Door MedZine Redactie -
- Geplaatst op
Een recente fase 2-studie heeft gekeken naar de effecten van lenalidomide bij kinderen met terugkerende, refractaire en progressieve pilocytaire astrocytomen en gliomen van de optische baan. De resultaten, gepubliceerd in de Journal of Clinical Oncology, zijn positief en vragen om verder onderzoek.
Kinderen met laaggradig glioom hebben vaak langdurige
therapie nodig en lijden onder morbiditeit bij de behandeling. Hoewel gerichte
therapieën veelbelovende alternatieven zijn voor cytotoxische middelen, zijn
hun werkzaamheid en de langetermijngevolgen van het remmen van een normale
ontwikkelingsroute onbekend.1
Fase 1-studies wezen op een betere verdraagbaarheid van
lenalidomide bij kinderen dan bij volwassenen en een potentieel dosis-respons
effect. Lenalidomide wordt geclassificeerd als immunomodulerend geneesmiddel
omdat het immuunsysteem wordt gestimuleerd. Het heeft nog andere potentiële
werkingen tegen tumoren, het kan bijvoorbeeld de groei van tumorcellen stoppen
door de bloedtoevoer naar de tumor te blokkeren.2
Onderzoek
Het gaat hier om een fase 2-studie met orale lenalidomide welke is uitgevoerd bij 74 in aanmerking komende kinderen. Deze patiënten hadden pilocytaire astrocytomen en gliomen van de optische baan en initiële behandeling sloeg niet aan. Kinderen werden willekeurig toegewezen aan regime A (n=27), de lage dosis (20 mg/m2/dosis), of regime B (n=37), de hoge dosis (115 mg/m2/dosis) lenalidomide. Lenalidomide werd voor elk regime eenmaal daags x 21 dagen van elke cyclus van 28 dagen toegediend.
Primaire doelstellingen waren het bepalen van de objectieve respons, gedefinieerd als minimaal vier weken een volledige of een gedeeltelijke (50% reductie in omvang) respons, en beoordelen van vroege progressie. Secundaire doelstellingen waren de schatting van gebeurtenisvrije overleving, algemene overleving, toxische gebeurtenissen en beoordeling van plasma lenalidomide concentraties.1
Resultaten
Het vooraf gedefinieerde activiteitsniveau van belang werd voor beide armen bereikt. In elke arm werden vier objectieve responsen waargenomen, en het aantal vroege progressoren was laag.
Behandeling op lange termijn (tot twee jaar) was haalbaar en
verdraagbaar. Achttien patiënten voltooiden uiteindelijk 26 cycli van therapie
(regime A, n = 12; regime B, n = 6). De mediaan van het aantal cycli was 14
voor regime A en 11 voor regime B. Van de 74 in aanmerking komende patiënten
die het studiegeneesmiddel kregen, moesten er 30 de dosis verlagen wegens
toxiciteit (regime A, n = 6; regime B, n = 24) en 16 stopten wegens toxiciteit
(regime A, n = 2; regime B, n = 14).1
Conclusie
Lenalidomide vertoont voldoende activiteit bij kinderen met laaggradig glioom om verder onderzoek te rechtvaardigen. Een standaard lage dosis (20 mg/m2/dosis eenmaal daags × 21 dagen van elke cyclus van 28 dagen) lenalidomide werd beter verdragen en was even doeltreffend als een hogere dosis. Lenalidomide vertegenwoordigt een potentiële bijkomende behandelingsoptie voor kinderen met een ongecontroleerde ziekte.1,2
Geschreven door:
Aurora van de Loo
Referenties:
1. Warren Ke, et al. J Clin Oncol. 2023; https://doi.org/10.1200/JCO.22.01777
2. NLM, ClinicalTrials.gov. 2023;
https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT01553149
