Het officiële MedZine Blog

“Ik werk nu zeven jaar als medisch specialist in een topklinisch ziekenhuis. Wist je dat topklinisch rijmt op top cynisch? En cynisch, dat is helaas precies wat ik geworden ben. Want we moeten hier van alles maar we worden volstrekt niet gefaciliteerd. Meer productie, minder kosten, dat is steeds de kern van de boodschap. Maar waar blijft de patiënt? Al mijn voorstellen die ten goede komen aan de kwaliteit van zorg worden afgekeurd. Ik voel me moedeloos, gefrustreerd en niet gehoord.”

Zorgen over de kwaliteit

Soortgelijke verhalen horen we helaas veel. Van andere dokters, in andere organisaties, met soortgelijke frustraties. Als dokters ‘leeglopen’ op hun werk heeft dat zelden of nooit met de inhoud van hun vak te maken. Het gaat om alle zaken daar omheen. De registratielast en de grote hoeveelheid niet patiënt-gerelateerde taken. Maar ook de samenwerking met collega’s, die soms zo anders denken en handelen dan jij. Jij maakt je zorgen over de kwaliteit van zorg, terwijl zij zich focussen op de productiecijfers. Of zich terugtrekken dan wel met een burn-out thuiszitten.

Tegengestelde belangen

Dan is er het systeem, de organisatie waar je deel van uitmaakt. Groot, log en ongrijpbaar. Waar zoveel mensen werken met tegengestelde belangen. Maar draaide het in de zorg juist niet om de patiënt en het belang van multidisciplinaire samenwerking?

Misschien is het nu jouw beurt om vakgroepvoorzitter of medisch manager te worden, in de wandelgangen soms corvee genoemd. Weer iets waar je nooit iets over hebt geleerd in je opleiding. Maar je pakt het op, iemand moet het toch doen? Er is geen tijd dus je maakt maar tijd. Nu komt iedereen naar jou met zijn vragen en problemen. Je voelt je een bemiddelaar, een die gevangen zit tussen de vakgroep en de rest van de organisatie. Maar je gaat door, zo heb je dat geleerd. Met je toewijding en doorzettingsvermogen ben je immers dokter geworden. Totdat je tegen de grenzen van het systeem aanloopt. Of tegen je eigen grenzen. Je voelt je eenzaam, gefrustreerd en machteloos.

Keuzes maken

Het werken in een complexe en sterk veranderende omgeving vraagt veel van een mens. Je zult zelf moeten vaststellen wat je wel en niet kunt beïnvloeden. Welke grenzen je wilt oprekken en welke je persé wilt verdedigen. Zelf bepalen welke verwachtingen je wilt herzien en welke keuzes je wilt maken. Alles opdat jij kunt blijven functioneren én je werkplezier behoudt of terugvindt. Deze zoektocht is je eigen verantwoordelijkheid, maar je kunt je er wel degelijk bij laten ondersteunen. Hieronder lees je het verhaal van een dokter die besloot het niet langer alleen te doen. Ze deed mee aan onze leergang Persoonlijk Leiderschap.

Medisch specialist: “Ik ben niet alleen verantwoordelijk voor de directe medische zorg aan mijn patiënten, maar ik vind het ook belangrijk om mee te denken met ontwikkelingen die het leven van mijn patiënten direct raken. Maar voor deze meer organisatorische, bestuurlijke of zelfs politieke betrokkenheid ben ik niet opgeleid. Toen onze organisatie onder verscherpt toezicht kwam te staan werd het me te veel en heb ik een stapje terug moeten doen. Dat was het moment waarop ik koos voor De Hele Dokter: ik wilde mijn energie terugvinden, weer meer in balans komen en leren om me niet in mijn eentje verantwoordelijk te voelen voor het functioneren van de organisatie.

Ik heb geleerd om samen verantwoordelijkheid te nemen, om meer te delen van wat er in me omgaat, beter naar mijn emoties te luisteren en meer ruimte te geven aan anderen. In het werk neem ik nog steeds vaak de rol van leider op me, maar het lukt nu beter om dit samen met anderen te doen, er is meer ruimte voor de inbreng van de mensen om mij heen en voor mijn eigen spontaniteit en creativiteit. Ik ben milder geworden naar anderen en naar mezelf en sta meer open voor andere perspectieven en oplossingen. En dat maakt het werk veel leuker! Anders gezegd, ik heb het plezier in mijn mooie vak weer helemaal terug.”