Het officiële MedZine Blog

Vele artsen die gevraagd worden of ze genoeg tijd hebben voor het werk wat ze verrichten zullen dit met ‘nee’ beantwoorden. Dagelijks strijden we tegen de wijzers van de klok. Binnen de huisartsgeneeskunde hebben we tien minuten de tijd per patiënt om een patiënt van dienst te zijn. De laatste weken is er een steeds hardere roep om meer tijd voor een patiënt in te plannen.

Toenemende complexiteit

De redenen die hiervoor worden aangedragen variëren. De meest gehoorde klachten van huisartsen die ik de afgelopen periode heb gehoord is dat de complexiteit van de problemen aan het bureau van de huisarts groter is geworden. Dit kan ook ik beamen. De wens van de overheid om bijvoorbeeld ouderen langer thuis te laten wonen is er een die een grote druk zet op de eerste lijn. De zorgvraag van oudere patiënten neemt toe met de leeftijd en dit is inherent aan de aandoeningen die op latere leeftijd ontstaan. Het aantal aandoeningen neemt toe met de leeftijd en daarmee ook de vragen omtrent deze aandoeningen en de bijbehorende medicatie.

Veel collega’s roepen ook dat ze geen tijd meer hebben om langs te gaan bij patiënten die net zijn geopereerd of langdurig in het ziekenhuis hebben gelegen omdat er geen tijd voor is. De taken hebben zich uitgebreid. De huisarts is meer dan vroeger een manager die verantwoordelijk is voor zijn assistentes en ondersteunend personeel. Hier komt nog de enorme dienstenbelasting die elke praktijkhouder erbij krijgt. De huisarts moet meer dingen doen met minder tijd beschikbaar.

Foutieve anamneses

Ik herinner me een patiënt die op de huisartsenpost terecht kwam nadat ze bij haar eigen huisarts was geweest in verband met ontstekingen aan het oor. Er waren antibiotica uitgeschreven tot tweemaal toe. Beide antibiotica hadden geen effect gehad op de ontstekingen aan het oor. Ik heb destijds het hele verhaal opnieuw bekeken en de anamnese opnieuw verricht. Mevrouw vertelde me dat ze vaker ontstekingen had aan de oorschelpen en aan de neus. Deze ontstekingen waren spontaan ontstaan en ze had er al een paar jaar last van. De voorgeschreven antibiotica waren ook niet de juiste behandeling voor deze mevrouw, die helpen namelijk niet bij een polychondritis recidivans. Door de tijd te nemen en de wijzers van de klok te laten voor wat ze waren heb ik kunnen voorkomen dat deze patiënt opnieuw de huisartsenpost bezocht. Als de anamnese vanaf het begin goed was uitgevoerd was de patiënte nooit op de huisartsenpost terecht gekomen. De tijd nemen om een goede anamnese te kunnen verrichten is een van de essentiële onderdelen van het huisartsenvak.

Positieve ontwikkelingen

Gelukkig is er wel een positieve ontwikkeling gaande. Zo experimenteert zorgverzekeraar VGZ met de realisatie van meer tijd per patiënt met positieve resultaten als gevolg. Dit resulteert in kwalitatief betere consulten en hierdoor minder verwijzingen.

Het aantal patiënten die de huisarts face-to-face ziet neemt af. Een logisch gevolg zou zijn dat de huisarts minder patiënten behandeld per praktijk om de kwaliteit te kunnen waarborgen. Hopelijk zullen andere zorgverzekeraars volgen en inzien dat het investeren van tijd in de patiënt uiteindelijk rendeert in betere zorg en reductie van kosten. Deze twee zaken zijn belangrijke aandachtspunten waar de huisarts, patiënt en zorgverzekeraar allemaal achter staan. 

Nabil Bantal is waarnemend huisarts en schrijver in Rotterdam. Hij geeft graag een kijkje in zijn dagelijkse praktijk als huisarts. Meer van hem lezen? Volg hem op Twitter: https://twitter.com/nabilbantal