Dr. Y. Reisman: multitasker en gadgetfreak
Onderweg en aan het einde van de werkdag selecteert uroloog Cobi Reisman van het Amstelveense Amstelland Ziekenhuis via zijn smartphone een aantal interessante wetenschappelijke publicaties met betrekking tot zijn (sub)specialisatie. Als gadgetfreak draait Reisman daar zijn hand niet voor om.
Urologen herken ik van een afstand, zei u in een interview met Mednet. Waaraan herkent u een uroloog?
Als alle urologen bij elkaar zitten zie je dat het snijdende specialisten zijn, maar toch net anders dan chirurgen. Als uroloog heb je vaak lang contact met je patiënten en je doet heel veel van de puzzel zelf. Bij niet elke patiënt hoeft het op een operatie uit te draaien. Verder hebben alle urologen die ik ken aparte hobby’s, ze zijn niet saai.
Dat geldt ook voor u?
Ja, vroeger heb ik veel geracet, ik houd van auto’s en ben dol op gadgets. Zo heb ik een Porsche en een horloge met daarin een mobiele telefoon. Ik ben verslaafd aan de iPhone. Ik heb er een sinds de eerste generatie en groei als het ware mee. Ik kan door de iPhone veel dingen tegelijkertijd doen, ik ben een echte multitasker. Dat moet ook wel als je honderd tot honderdvijftig mailtjes per dag binnenkrijgt. Het maakt het leven een stuk makkelijker, ook om op de hoogte te blijven van het vak.
Hoe blijft u op de hoogte?
Het leuke aan de geneeskunde is dat het belangrijk is om op de hoogte te blijven, maar je kunt als arts niet alles bijhouden. Daarom is het handig als er iets of iemand is die alvast een screening voor je maakt. De momenten dat ik wetenschappelijke publicaties lees is bijvoorbeeld aan het einde van de dag of onderweg. Ik reis veel, bijvoorbeeld om naar congressen te gaan en vergaderingen van internationale verenigingen als de European Society of Sexual Medicine. Dan heb ik veel tijd om stukken te lezen.
Hoe is het gesteld met wetenschappelijk onderzoek binnen uw vakgebied?
Ik zie het somber in. Door de economische crisis is er minder geld te besteden aan onderzoek. Regels voor farmaceuten worden steeds meer aan banden gelegd en voor medisch specialisten is het steeds moeilijker om subsidies te krijgen. Ook is het voor specialisten dat managers zich steeds meer bemoeien met het al dan niet starten van wetenschappelijk onderzoek.
Geldt dat ook voor het ziekenhuis waar u werkzaam bent?
Ik werk in de periferie, waar we sowieso minder gewend zijn om onderzoek te doen. Maar ik krijg het hier wel voor elkaar om hoogstaande medische apparatuur aan te schaffen. Zo hebben we onlangs in een echografieapparaat geïnvesteerd dat met behulp van GPS-signaal de locatie van een prostaatbiopt heel nauwkeurig kan vaststellen. Ook daarin komt die gadgetfreak in mij naar boven.
Door Anouk Brinkman