Het officiële MedZine Blog

De levensverwachting van de mens schuift steeds verder op. Er bestaan wereldwijd grote verschillen in hoe gezond de ouder wordende mens is, blijkt uit onderzoek dat recent gepubliceerd werd in The Lancet Public Health. Een toegenomen levensverwachting kan dus zowel een opportuniteit als een dreiging zijn voor het algemene welzijn van de mens, afhankelijk van de aanwezige leeftijdgerelateerde gezondheidsproblemen. Juist dit laatste is een belangrijke factor bij bepalen van leeftijd, maar wordt lang niet altijd meegenomen bij bijvoorbeeld overheidsbeslissingen waar louter kalenderleeftijd gehanteerd wordt.

Het beschreven onderzoek is het eerste in zijn soort. Eerdere onderzoeken naar veroudering maakten gebruik van traditionele metingen van veroudering zoals levensduur en levensverwachting. Deze studie exploreert naast de chronologische leeftijd ook de snelheid waarmee veroudering bijdraagt aan gezondheidsverlies, en kijkt dus breder naar de definitie van leeftijd. De studie maakte gebruik van data uit de ‘Global Burden of Disease’ studie uit 2017.

Eerst werden leeftijdgerelateerde ziekten geïdentificeerd, gedefinieerd als die ziekten met een incidentie onder de volwassen bevolking die minimaal viervoudig toeneemt met de leeftijd. Bij deze mensen werd de leeftijdgerelateerde ziektelast vastgesteld, gedefinieerd als de som van disability-adjusted life-years (DALYs). Hierna werd de leeftijdgerelateerde ziektelast vastgesteld voor alle 195 landen en tegen het licht van het gemiddelde van 65-jaar als referentiegroep gehouden.

In totaal werden 92 ziekten geïdentificeerd als gerelateerd aan leeftijd. Dit komt overeen met 51,3% (95% BI 48,5-53,9) van de totale wereldwijde ziektelast onder volwassenen in 2017. Het hoeveelheid van leeftijdgerelateerde ziektelast varieerde van 137,8 DALYs (128,9-148,3) per 1000 volwassenen in landen hoog op de sociodemografische index, tot 265,9 DALYs per 2000 volwassenen in landen laag op deze index. De ‘gezondheidsleeftijd’ equivalent aan het gemiddelde van een 65-jarige varieerde wereldwijd van 76,1 jaar (75,6-76,7) in Japan tot 45,6 (42,6-48,2) jaar in Papoea Nieuw-Guinea. Gemakkelijker gesteld: een 76-jarige in Japan heeft dezelfde mate van leeftijdgerelateerde ziekteproblemen als een 46-jarige in Papoea Nieuw-Guinea.

De onderzoekers plaatsen de resultaten in een breder perspectief. Zij belichten de noodzaak om ook gezondheidsjaren en ziektelast te betrekken bij het inschatten van leeftijd, en niet zoals men gewoon is alleen te focussen op de kalenderleeftijd. Wanneer overheden beleid willen aanpassen gebaseerd op leeftijd, lijkt het dus van belang om de resultaten uit deze studie in de overweging mee te nemen. Wellicht is de pensioenleeftijd oprekken naar 67 jaar voor bepaalde landen wereldwijd geen goede zet, wanneer daar sprake is van hogere ervaren leeftijdgerelateerde ziektelast. De ene 65-jarige is de ander niet, zoveel is duidelijk na deze studie…

Door: Judith Cohen

Bron: Chang AY et al. Measuring population ageing: an analysis of the Global Burden of Disease Study 2017. Lancet Public Health 2019;4:e159-67.

Link naar artikel