Placebo-effect gedeeltelijk genetisch bepaald
- Door MedZine Redactie -
- Geplaatst op
Het placebo-effect vormt al jaren een raadsel. Hoe kan een behandeling zonder werkzame stoffen toch een tijdelijke verlichting van symptomen opleveren? Volgens onderzoekers van de Harvard Medical School in Boston is de ontvankelijkheid voor placebo’s gedeeltelijk terug te voeren op specifieke genvarianten. De resultaten staan beschreven in een review in Trends in Molecular Medicine.
Uit steeds meer onderzoeken komt naar voren dat de neurotransmitters in de hersenen een rol kunnen spelen bij het placebo-effect. Met name de dopaminerge en opioïde regelsystemen lijken hierbij betrokken te zijn. Door genetische variatie werken deze systemen echter niet bij iedereen exact hetzelfde en dit kan invloed hebben op de werking van placebo’s. Een verschil van één aminozuur kan bijvoorbeeld de affiniteit van een dopaminereceptor veranderen.
Voor de review bekeken de wetenschappers verschillende medicatiestudies waarin zowel een placebocontrole werd gebruikt als betrokken genvarianten werden geanalyseerd. Hieruit bleek onder andere dat mensen met de ene variant hogere dopaminespiegels hadden en sterker reageerden op placebo’s dan mensen met de andere variant.
Volgens de onderzoekers zou iedere geneesmiddelenstudie in toekomst rekening moeten houden met de genetische constitutie van haar studiepopulatie om de effecten van de medicatie nauwkeuriger te meten. “Een beter begrip van de relatie tussen bepaalde genetische varianten en het placebo-effect brengt ook nieuwe mogelijkheden voor het verhogen van het behandeleffect met zich mee”, laat dr. Kathryn Hall weten, auteur van de review en onderzoekster aan de Beth Israel Deaconess Medical Center en Harvard Medical School. Dit geldt met name voor medicatie die via dezelfde neurotransmitters werkt als het placebo-effect.
De wetenschappers waarschuwen echter dat het te kort door de bocht zou zijn om heel het placebo-effect te willen voorspellen met behulp van genetische informatie. Ook persoonlijke factoren zoals verwachtingen, ervaringen, ziektekenmerken en het contact met de zorgverleners spelen een beduidende rol.
Bronnen: Eurekalert en Trends in Molecular Medicine.
MedZine schrijft twee keer per week over spraakmakende wetenschap.
